dag 15, 13 juni, st jean pied de porte.
14 juni 2015
zit nu, zondag 12.00 uur, bij het franse steunpunt, de free wifi doet het niet, maar wees aardig en je mag op de prive internet. Nu even een kort verslag, de foto"s volgen later.
Zaterdag:
Vanmorgen weer op tijd wakker. Jean Claude uitgezwaaid die om 07.00 uur vertrok. Kwam er achter dat Charles hier gisteren was, samen met een vijftal franse wandelaars, kon hij mooi zijn frans perfectioneren. Vertrok om even voor half acht en zo druk als het verkeer gisteren was in dax, zo rustig was het nu. Al snel begon het landschap te veranderen, de heuvels zijn weer terug. Koffie gedronken in peyrehorade met uitzicht op de weekmarkt. Later de zelf gemaakte lunch genuttigd bij het riveriertje de lauhirasse. Kwam Marc ook nog een paar keer tegen en later de broers uit Tilburg met wie ik een heel eind ben opgetrokken. Het landschap was schitterend, van het fietsen langs de Bidouze tot aan het beklimmen van de eerste voorlopers van de pyreneen. Zaten in jan cognac (st jean le vieux) met een grote groep nederlanders op het terras, toen 1 van de broers vertelde dat hij bericht van zijn vrouw had gekregen dat het om 15.00 uur slecht weer zou worden in st jean pied de port. En verdomd de eerste spetters begonnen te vallen, tot die tijd was het ideaal fiets weer geweest . In de stromende regen de laatste kilometers gefietst en wie kom ik daar meteen tegen, Charles, snel weer even bijgepraat. Het was druk in st jean, op zaterdagen vertrekken er veel meer mensen. Hoewel veel refugiees al vol zaten is het me gelukt om in die te komen die boven op mijn lijst stond, Beilari. Was even wennen, alleen of met zijn tweeen eten en nu met een groep van 20. Was een heel gezellige avond waarin je weer veel nieuwe mensen ontmoet. Vandaag 97 km in ruim 6 uur. Deel 2 is nu ook uit en maandag begin ik met deel 3, het spaanse gedeelte.
ps trek het shirt aan met een foto van lana en julan en vertel over je mascotte van jurre en je hebt de aandacht van alle dames, gisteren allemaal zuid afrikanen dus dat prat wel maklijk.
Ik heb geweldig veel respect voor wat je doet.
Ik zou er een houten kont aan over houden.
Fietsen fietsen en nog eens fietsen, maar je ontmoet veel mensen met hetzelfde ideaal.
Waarom doen mensen dit??!
Maar chapeau tot het eind.
Groetjes Riky.
PS, ik lees je verhaal tuurlijk iedere dag.